Jaki film ostatnio obejrzeliście?

anek-

dawaj tę teorię! ja też czasem mam wrażenie, że gdybym powiedziała wszystkim to, co myślę o świecie i jego organizacji; o kosmitach i innych podejrzanych zjawiskach; to najpierw zaczęliby się ze mnie śmiać, a potem zamknęli w psychiatryku. dlatego staram się zachować dla siebie, podobnie jak ty. choć czasem dołuje mnie to, że nie mogę ich... "uświadomić", sprawić, żeby inaczej spojrzeli na pewne sprawy.

Aruturu

Ja miałem dokładnie tak samo. Miałem chyba 7 lat i zacząłem obserwować innych i nagle tak jakby mnie olśniło, że ci ludzie też myślą, czują itd.. są tacy sami jak ja. Dotychczas myślałem, że jestem w takiej jakby grze (nie wiem jak inaczej to nazwać) i że inni są właśnie takimi "eksponatami" a ja jestem jedynym normalnym człowiekiem...

piciu

Okej, to teraz się pomęczę z tłumaczeniem, żebyście zrozumieli ^^
Ogólnie chodzi o to, że każdy inaczej "odczuwa" czas, tzn. czas nie jest taki sam dla każdego. Wszystko się już wydarzyło (tj. przeszłość, teraźniejszość i przyszłość), tylko do nas dopiero po jakimś czasie to "dociera", dla każdego po innym czasie. Najlepiej dam jakiś przykład:
1. No, dajmy na to, że ja jestem teraz w tej "normalnej rzeczywistości", czyli 15:02, 15 stycznia 2011. Piszę tego posta, siedzę przed komputerem i widzę, co się dzieje za oknem.
2. Anek "jest" w tej chwili w 3 listopada 2006 roku, np. o 12:13 i siedzi teraz w szkole.
3. Aruturu "jest" obecnie w 17 stycznia 2011, czyta teraz tego mojego posta, opublikowanego dwa dni temu.
4. Absolution "jest" w 21 sierpnia o 23:00 w Krakowie na Coke'u i krzyczy, żeby Muse w końcu wyszło na scenę.
5. Coma "jest" w 8 marca 2034, założyła już rodzinę i dajmy na to, że odprowadza teraz dzieci do przedszkola.
To są tylko przykłady, które jako pierwsze wpadły mi do głowy, daty, miejsca i czynności nie mają teraz znaczenia - równie dobrze mogłem napisać, że wyrzucam śmieci, a Absolution kupuje ziemniaki w warzywniaku w 2012.
A teraz przejdźmy do sedna: chodzi mi o to, że to wszystko już się wydarzyło, WSZYSTKO - mam na myśli zarówno przeszłość i teraźniejszość, jak i przyszłość (Comy i Aruturu). Sęk w tym, że każdy inaczej to odczuwa, tj. w innym czasie, etapie życia. Ja przeżywam właśnie tę względną teraźniejszość (dla mnie) i piszę tego posta, Anek w jej teraźniejszości siedzi teraz w 2006 w szkole, Aruturu czyta tego posta dwa dni po opublikowaniu go, Absolution w tym momencie drze się na Muse, a Coma jedzie z dziećmi do przedszkola. Chodzi o to, że to wszystko dzieje się TERAZ, dla każdego inaczej. Tzn. w tej teorii nie ma żadnego "teraz", jest raczej "zawsze". I wg tej teorii nie żyjemy już my, nasze dzieci, wnuki itd. Tylko my jeszcze nie "dotarliśmy" do momentu śmierci. Ktoś może być już w 2034, ja teraz, ktoś inny dopiero w 2001. Tego się nie da zweryfikować i nigdy nie będzie się dało, dlatego ta teoria jest tak nieprawdopodobna, że nawet ja niezbyt w nią wierzę. Ale to jest moje wytłumaczenie niektórych przepowiedni, np. może jasnowidzowie potrafią jakoś do przyszłości na chwilę "dotrzeć". Bo przecież ona się już wydarzyła.
Ok, ufam Wam i mam nadzieję, że nie zadzwonicie teraz do psychiatryka, bo Wam tego nie wybaczę Razz

No i mam nadzieję, że to jakoś zrozumieliście.

anek-

zrozumiałam! bardzo ładnie wytłumaczone Very Happy

ale trzeba przyznać, że trochę ta teoria nieprawdopodobna xd chociaż z tymi przepowiedniami to by trzymało się kupy...
ciekawe... nigdy bym na takie coś nie wpadła.

Absolution

Dobra, nie dzwonię Razz

Bo to jest zgodne z szczególną teorią względności Einsteina. Pozwolę sobie zacytować wikipedię:

piciu

O kurde, to teraz mnie zagięłaś tym Einsteinem ^^
Zrozumiałem bardziej tę drugą część o wróżkach, tę pierwszą trochę mniej, ale ogarniam Very Happy

Absolution

Proponuję stworzyć temat pod tytułem "Teorie, które pomogą nam dostać się do psychiatryka", wtedy to dopiero zacznę filozofować Very Happy

Coma

Absolution

Filmy robią sieczkę z mózgu. Jak w moim przypadku ostatnio Incepcja. Kuzynka mi pokazała ten film jakiś tydzień temu twierdząc, że mi się przyda do prezentacji maturalnej (o śnie Mr. Green

). Po obejrzeniu zaczęłam filozofować: co jeśli życie to sen, z którego się obudzimy w trakcie śmierci? To by było całkiem sensowne, bo:
a)sen jest powszechnie uważany za 'brata' śmierci, więc to, co przeżywamy we śnie może być podobne do tego, co będzie gdy umrzemy;
b)w zależności od tego, kto w co wierzy, w swojej podświadomości wytworzy sobie taki obraz życia po śmierci, jaki sobie wyobrażał, np. chrześcijanin - niebo lub piekło, ktoś, kto wierzy w reinkarnację - kolejne życia, itd.
Od obejrzenia filmu zaczęłam unikać zabawki mojej młodszej siostry - bąka, z obawy, że jak go rozkręcę, to się nie przewróci (a może na odwrót - że się przewróci?) Rolling Eyes

piciu

Ja po tym filmie łaziłem kilka dni z gumką recepturką na ręce, chcąc wywołać świadomy sen. Niestety się nie udało.

Absolution

O, to mi się udało niemal od razu Very Happy

Ktoś we śnie spytał mnie, czy coś mnie boli. Okazało się, że boli mnie ręka, nie wiedziałam czemu więc stwierdziłam, że śnię... i się obudziłam z dziwnie wykręconą ręką. No ale dzięki temu zdałam sobie sprawę, że już takie sny mi się zdarzały, typu że się budzę, okazuje się że zaspałam, biegnę na autobus do szkoły, zdaję sobie w międzyczasie, że śnię i się budzę. I patrzę na zegarek, zmęczona sprintem we śnie i okazuje się, że za 10 minut trzeba wstawać. Wkurzające jak mało co Confused

Vintage

Dzisiaj śniłam o tym, że wiadomo że już umrę i muszę się pożegnać se swoimi znajomymi itp. a potem mi wstrzykną jakąś substancję.W tym śnie nie wierzyłam, że już umieram i (w tym śnie) myślałam że to sen ;D

Wczoraj byłam na Czarnym łabędziu.Film miał b.ciekawy klimat, lecz niektóre sceny (często masturbującej się Natalie) mogły być zastąpione czymś fajniejszym. Do tej pory Natalie Portman nie powaliła mnie swoim aktorstwem, lecz po tym filmie całkowicie zmieniam zdanie.
Ogl to film o baletnicy, która walczy o kluczową rolę w przedstawieniu, co doprowadza ją do depresji, nerwicy i zagubienia.
Polecam.

Coma

piciu

Żeby zacząć pamiętać sny, trzeba spisywać do sennika wszystko, co się przyśniło, każdy szczegół, który się pamięta itd. Podobno potem pamięta się coraz więcej.
A "Och Karol 2" widziałem - szczerze mówiąc spodziewałem się czegoś słabszego, ale film pozytywnie mnie zaskoczył, śmiałem się z całą salą Very Happy