religia i ruchy kulturowe.

Żelcia

życie łatwiejsze dzięki umysłowi- chyba nie do końca? Wink

anek-

przyznasz chyba sama, że jest nam łatwiej. wymyślamy mnóstwo gadżetów, sprzętów i innych pierdół, które "niby" są praktyczne i mają ułatwiać nam życie, a w istocie trochę zapychają nam mózg i przede wszystkim wolny czas.
chciałam tylko powiedzieć, że mamy trochę łatwiej niż zwierzęta - one na jedzenie muszą polować lub je sobie znaleźć, nie stworzyły takiego społeczeństwa i systemu jak my. chociaż muszę przyznać, że czasem im zazdroszczę... widząc, co się dzieje na tym świecie i do czego zmierzamy przez to nasze ułatwianie sobie życia.

disguise

hah, a ja musze powiedzieć, że wydaje mi się, że ludzie nie myślący, łatwiej jednak żyją. Może ze względu na to, że działają jak z automatu, chcąc mieć święty spokój, cieszą się, że mogą jakoś funkcjonować. Mimo, iż to 'jakoś', nie powinno być zadowalające w żadnym wypadku, to nie muszą zaprzątać sobie tym głowy, gdyż bez rozumu, nie zwracają na to większej uwagi. Czasem może jednak mimo iż rozum daje jakieś znaki, to niektórzy to neutralizują, żeby ten święty spokój zachować. I niestety tak robi coraz to więcej ludzi.

Żelcia

Myślę, że nasze życie bez umysłu byłoby zdecydowanie bardziej łatwiejsze. Bez niego bylibyśmy tylko działającymi instynktownie zwierzętami. I co z tego, że muszą polować na jedzenie, skoro to ich główny cel życia? Człowiek wymyślił sobie, że trzeba wpierw uczyć się przez kilkanaście lat, a później pójść do pracy, by za zarobione pieniądze móc wypełnić koszyk w supermarkecie. Jakie inne zmartwienia mają zwierzęta? Rozmnażanie się, pilnowanie własnego terytorium... O systemie norm społecznych, jaki człowiek wybudował wokół rozmnażania się już nie będę wspominać Cool

Ale choćby to pilnowanie własnego terytorium. Ileż trzeba było wymyślić w tym celu rodzajów broni, taktyk i ile zmarło przez to ludzi. Bzdurą jest, że mamy łatwiej od zwierząt Wink

Na każdą ich normalną czynność my moglibyśmy spisać grubą księgę, jak cywilizowany ludź XXI wieku powinien, a jak nie, dojść do tego samego celu i jak postępował w latach ubiegłych. Poza tym zwierzaki nie mają w naturze zapisanego szukania sensu życia, czymś w rodzaju bóstwa zapewne jesteśmy dla nich my sami albo przywódcy stada, mają znacznie uboższe "życie emocjonalne" itd. O to mi chodziło Smile

anek-

masz rację. w tym systemie, w którym teraz żyjemy, jest nam cholernie źle. to po prostu chore, co robimy z naszym życiem.
ale nie musi tak być. umysł jest cudownym darem, ale my go marnujemy. tworzymy chore społeczeństwo, od którego uczymy się nienawiści i nieufności.
nie mówcie, że nie chciałybyście żyć bez takiego umysłu, jaki macie teraz, bo to najgorsza deklaracja, jaką kiedykolwiek możecie złożyć.
prędzej czy później państwa zbankrutują (wczoraj w jakichś wiadomościach natknęłam się na wzmiankę, że dług USA wynosi kilka bilionów dolarów i chyli się ku bankructwu), a wtedy albo będzie jeszcze gorzej, albo w końcu się obudzimy i stworzymy świat, w którym każdy będzie żył dostatnie.

gadam trochę jak fanatyczka, ale znalazłam ostatnio coś takiego jak projekt Venus. warto poczytać.

Żelcia

Odnośnie do tematu Martynyyy, ja bierzmowania nie mam Cool

disguise

Żelcia

Niektórzy księża są doprawdy niesłychani, jakby kapłaństwo było licencją na nieomylność. Dzisiaj jeden sprawił, że kompletnie rozkleiłam się emocjonalnie przez niewinną błahostkę.

Poszło o jedno zdanie w notatce. Gdy sprawdzał zeszyt koleżance powiedział, że powinno ono brzmieć "Bóg stworzył oprócz świata materialnego świat niewidzialny, czyli duchowy", a nie "czyli duchów". Wszyscy stwierdzili, że właśnie tak Ksiądz podyktował, na co zareagował, jak zwykle, lamentem. Stwierdził, że bzdury gadamy i że ktoś z tyłu (wiadomo, że na tyłach zawsze siedzą największe frędzle) tak powiedział, a my to głupio napisaliśmy. Dla nas oczywiste było, że to nieprawda, ale Ksiądz zaczął oczywiście wykłócać się o swoją rację, wyzywając nas "za przeproszeniem" od idiotów. Gdy dyskusja się rozkręcała nie wytrzymałam i zabrałam głos. Z pełną powagą stwierdziłam, że wszyscy mamy napisane w zeszytach "świat niewidzialny, czyli duchów", bo tak Ksiądz podyktował nam to zdanie, co spotkało się z jego strony z automatyczną negacją. Wtedy dałam się ponieść i odparłam, że jest chyba schizofrenikiem skoro nie zgadza się z prawdą potwierdzoną przez całą klasę. Ksiądz się wściekł i kazał mi natychmiast iść do dyrektora. OK, idę, ale biorę ze sobą zeszyty kolegów jako dowód na jego przejęzyczenie się. Ten wybiegł za mną z wrzaskiem, ale nie zwracałam na niego uwagi.

Dyrektor rozmawiał przez telefon, więc staliśmy pod drzwiami gabinetu pod okiem zdumionej sekretarki spoglądającej na czerwonego, drącego się jak wariat Księdza. "Jaki dowód?! Oddawaj te zeszyty! Głupota nie jest dowodem! Co ty, zgłupiałaś?! Cały poprzedni rok ciebie znosiłem i te twoje gierki! Ja wiem czego uczyłem się przez 6 lat na studiach! 30 lat nauczania- chyba wiem lepiej, co mówię?! (przypominam, że cała sprawa krąży wokół pomylenia słowa "duchowy" z "duchy") Wracaj do klasy!".

Jako, że nie wiadomo dlaczego łzy cisnęły mi się do oczu, po dzwonku ubrałam się i wyszłam ze szkoły. Wychowawczyni, która dogoniła mnie kilkaset metrów dalej samochodem, podwiozła moją zapłakaną osobę do domu stwierdzając, że Ksiądz już po prostu taki jest, nie powinnam się nim przyjmować, tylko wytrzymać jeszcze ten rok.

Po więcej dramatycznych historii zgłaszać się do mnie Laughing

żabcia.

Księża chyba tak mają. Dziwne, ale ostatnio również mój system emocjonalny poszedł się .. gryźć.
Chodziło głównie, o głupi wiersz. Umiałam go, kumpele twierdziły, że mówię lepiej niż ktokolwiek. A mój Szatan, jak lubię go nazywać , gdy mówiłam, rzucał ukąśliwe uwagi, aż w końcu przerwał mi w połowie ( z nerwów i przez niego, zacięłam się ) i stwierdził, że jestem tępa jak nikt inny i odesłał mnie do ławki. Niby nic poważnego, ale połowa klasy poszła w moją obronę, na co, powstawiał im po jedynce. Później zaczął gadać o tolerancji, w jego wykonaniu. "Pedały i lesby powinni być do psychiatryka odesłani".
Od tamtego momentu cieszę się, że jestem agnostyczką.

Żelcia

Też ryczałaś jak dziecko? Byłoby miło gdybyś powiedziała "tak", poczułabym się mniej głupio Wink

Mona_

Co prawda ja nie mam księdza, ale mocno zaślepioną katechetkę. Może aż tak z nią nie jest, ale leci z najmniejszą błahostką do wychowawczyni. Druga w szkole jest najnormalniejszą nauczycielką religii jaką znam, prowadzi wolontariat i jest po prostu "ludzka". Niestety, moja żyje w epoce średniowiecza. Jestem zupełnie uprzedzona do księży, i dzięki wam, jeszcze bardziej. Tacy ludzie naprawdę nie rozumieją, po co tu są. Ale zanim Kościół znormalnieje albo przestanie istnieć, minie jeszcze wiele wieków.
Szacun za odwagę, Żelcia, bo chociaż chciałaś coś udowodnić i szłaś z podniesioną głową, a łzy każdemu się zdarzają pod presją emocji.

Żelcia

Oh, nasz ksiądz jest największą zmorą wychowawczyń i dyrektora. Mówił, że nauczał 30 lat, ale kogo to obchodzi, jeśli nie daje sobie rady z piętnastoosobową klasą gimnazjalistów?
Spokojnie, z pewnością nie wszyscy księża są tacy "hop-siup-do przodu".
Zastanawiając się nad mym niewytłumaczalnie bezsensownym rozpłakaniem się przypomniałam sobie, że to już drugi raz spowodowany przez kłótnię z Księdzem. Teraz jestem jakoś pewna, że trzeciego nie będzie. Nie wiem czemu jego słowa wywierają na mnie tak zły wpływ (nie przyjmuję wytłumaczenia, że jestem szatanem Wink

).

KatieBee

Hmmm...
Ja na szczęście w Liceum już nie chodzę na religię.
I dobrze. Dowiedziałam się od koleżanek z klasy które chodzą na religię, że ten ksiądz co ich uczy twierdzi, iż "jeśli młodzież słucha rocka ma na pewno coś wspólnego z szatanem".
Że tak brzydko się wyrażę: Gówno prawda !!!
Słucham rocka i żadną satanistką nie jestem.
A do religii zraziłam się w gimnazjum.
Jedna katechetka taka była nienormalna że szok !
Co byśmy nie zrobili to ona mówiła, że opętał nas szatan i że jesteśmy jego pomiotami.
Na pewnej lekcji się wkurzyłam i sie zaczęłam się z nią kłócić.
Z lekcji wyszła ze łzami, zresztą jak po każdej lekcji z moją ówczesną klasą.

żabcia.

Żelcia