Showbiz jako całość

__Dorothy__

Pomyślałam o nowym temacie, bo mam wrażenie, że nam forum trochę zdycha, a szkoda, bo przecież wiele jeszcze do obgadania.
Jeśli pomysł nietrafiony to proszę państwa rządzących o usunięcie tematu bez żadnych wyrzutów sumienia Smile

.

Przechodzimy do sedna:
Ostatnio (jak niektórzy może wiedzą) mam fazę na Porcupine Tree i oprócz tego, że grają świetną muzykę, w ich płytach urzekła mnie jedna rzecz. Mianowicie - album tworzy całość i opowiada jakąś historię. Dlatego kiedy słuchałam pojedynczych piosenek myślałam "O, nawet fajne", ale kiedy naprawdę skupiłam się na płycie to po przesłuchaniu niewiele mogłam myśleć, bo najpierw musiałam pozbierać szczękę z podłogi Very Happy

.
Dlatego teraz eksperymentalnie chcę sprawdzić jak na mnie zadziała "Showbiz jako całość".
Wyjaśniam zasady zabawy: słuchamy płyty w oryginalnej kolejności piosenek, najlepiej z tekstami w ręku i opisujemy wrażenia. Można też nawiązać do oprawy graficznej płyty i do czego jeszcze dusza zapragnie, byleby w miarę w temacie było Smile

.
A potem konstruktywna dyskusja z uwzględnieniem całkiem subiektywnych uwag Very Happy

.
...
Moje wrażenia:
Zaczynamy spokojnie, delikatnie. Chociaż według mnie początek Sunburn już od pierwszych nutek obiecuje rozwój w bardziej drapieżnym kierunku. Doświadczamy tego w pierwszym refrenie i w zasadzie towarzyszy nam do samego końca. No prawie, bo po emocjonalnym "I can't face the shame" następuje wyciszenie...

Potem Muscle Museum - coś co od razu do mnie dociera przez tę piosenkę to gniew. IMO świetnie przekazane emocje, szczególnie w zwrotkach. Co mi się nie podoba - w końcowym popisie gitarowym Matta trochę przeszkadza mi perkusja, jakby była... za głośno.

Następna piosenka raczy nas troszkę agresywnie od samego początku, zwalnia w zwrotce, potem jeszcze bardziej w przejściu, żeby znowu przyspieszyć na końcu. Jak dla mnie zbyt szybko się kończy, ja dodałabym coś jeszcze.

I wreszcie czas na zwolnienie. Falling Down znalazło się według mnie w idealnym miejscu na płycie. Na początek było ostro, teraz pora na wyciszenie. Dom świetnie oddaje klimat piosenki perkusją. Kolejny plus - jedne z najlepszych IMO wysokich tonów Matta.

Znowu przyspieszamy - Cave zaczyna się ciekawymi dźwiękami, trochę kosmicznie, tekst naładowany emocjami ("Come in my caaaaaaaaveeeeee" Wink

). Fragment z fortepianem wymiata.

Przechodzimy do Showbiz - początek piosenki zapowiada coś groźnego, złowrogiego. W dalszej części klimat według nie trochę zmarnowany, piosenka rozwija się, ale nie w tym kierunku, w którym bym chciała. Nie podoba mi się to "wycie" Matta. I testu też trochę mało... I jakiś taki... zbyt dosłowny.

Kompletna zmiana klimatu. Może jedynie zbyt gwałtowna. Unintended zachwyca przede wszystkim tekstem. Nieskomplikowana gitara i (zaryzykuję stwierdzenie) art-rockowe dźwięki świetnie tworzą klimat melancholii.

Mocniejsze uderzenie Uno rozwija się w piękny i bardzo rytmiczny kawałek. Kiedy go słucham, wyobrażam sobie jak Matt tańczy z tango. Tango pełne nienawiści. Jeden z najmocniejszych momentów płyty (+brawa dla perkusji). Tylko czemu tak krótko...

Z zamyślenia wyrywa mnie Sober - piosenka świetna, zabawna, ale chyba nie w tym miejscu... Chociaż może to zabieg celowy?

Escape dowodzi, że Sober faktycznie znalazło się w złym miejscu. Piosenka konstrukcją zasnąć nie pozwala, więc nie byłoby obawy przed zanudzeniem słuchaczy. A tak troszkę denerwuje skakanie z tempa szybko-wolno-szybko.

W Overdue przeszkadza mi to, że piosenka jest IMO strasznie niespójna. "Kręci się" między koncepcjami. Jest krótka, więc nie za bardzo zostaje w pamięci.

Kończymy Hate this and I'll love you. Dobry wybór na kawałek zamykający płytę, bo mamy tu i wyciszenie, ale i resztki "kopa" z wcześniejszych piosenek. Sam koniec następuje nawet dość nieoczekiwanie, pozostawiając wrażenie lekkiego niedosytu.

Ogólnie płyta bardzo dobra, na wysokim poziomie, równa. Ale brakuje mi w niej jednej piosenki, przez którą straciłabym dech w piersiach. 7,5/10.

Proszę nie przerazić się długością posta i zapraszam do dyskusji. Liczę na konstruktywną krytykę Very Happy

.

Lea

margaryna

Dopiero ostatnio obejrzałam Showbiz, tak od kulis. Najlepszą piosenką, wg mnie, jest zdecydowanie Filip, dopiero dalej Sunburn, Showbiz, Unintended i Cave. To jest taka złota piątka Showbioz'owa. Jak już powtarzałam wielokrotnie, brakuje mi tu Jimmy Kane, które może byłoby tym kopem o którym mówisz.